„Garnek, w który się sikał” zaczyna się od tego, jak pisarz opisuje, jak to jest stanąć przed publicznością, aby wystąpić, stwierdzając, że pomimo jego piękna, czuje się wewnętrznie zmartwiony z powodu presji, by ich zadowolić.
Wokalista wspomina następnie swoje poprzednie występy, które zostały dobrze przyjęte. Używa terminów dobry GPA i oceny, aby ocenić swój poprzedni występ i siedmiocalowy rekord. Pomimo obecnego statusu zespołu, pisarz wydaje się być niezadowolony ze swojej obecnej sytuacji, biorąc pod uwagę, że wciąż odwołuje się do swojej przeszłości i tego, jak wtedy wszystko było prostsze. Może to wynikać z licznych otrzymywanych krytycznych uwag i tego, jak przemysł może frustrować człowieka, zmuszając go do prostego tworzenia piosenek, które przemawiają do publiczności.
W kolejnych wersetach narrator sugeruje, jak artyści mają ochotę rzucić się w ręcznik ze względu na specyfikę przemysłu muzycznego. Jego argument dotyczy zwłaszcza tego, że sam talent nie zajdzie daleko. W ostatnim wersecie pisarz przyznaje, że chociaż jego droga do sukcesu była nękana złym traktowaniem, wciąż przeżył. Odmawia poddania się bez względu na wszystkie upokorzenia, którym został poddany.
Pisanie: Patrick Stickles
Produkcja: Kevin McMahon
Album: Niezależny rockowy album Titusa Andronicusa z 2010 roku „The Monitor”
Wydanie: 9 marca 2010